"bewegende zwarte vlekjes, gepaard met lichtflitsen"
GLASVOCHTVLOKKEN
VERSCHIJNSEL
Vele mensen worden ongerust wanneer ze plots in hun gezichtsveld enkele vlekjes waarnemen, die schijnbaar in de lucht hangen, en die zich drijvend verplaatsen met de bewegingen van het oog (“rondvliegende vliegjes” / “zeepbelletjes” / “draadjes”). Ze zijn het best waarneembaar op heldere achtergronden (witte bladzijden, plafond, sneeuw), maar ze verdwijnen in de duisternis.
OORZAAK
PROGRESSIEF ONTSTAAN DOOR "VEROUDERING"
Het oog is te beschouwen al een holle bol. Die is gevuld met een gelachtige massa, zo klaar als glas (van daar de naam: "glasvocht").
Die massa bestaat uit een egale mengeling van water en collageendraadjes. Met ouder worden (reeds vanaf 20 jaar -vooral bij de bijzienden!) kan dit zich gaan ontmengen.
Als gevolg hiervan ontstaan waterblaasjes en kleine draadjes.
Het zijn de schaduwbeelden van deze drijvende deeltjes op het netvlies, die de sensatie geven van bewegende vlekjes.
Een behandeling is overbodig. In het algemeen, leert men er mee leven. Gaat dit niet, kunt u de vlokken minder waarneembaar maken door het dragen van getinte brilglazen.
PLOTS OPTREDEN DOOR PLOTSE "GLASVOCHTLOSLATING"
Als de "vliegen" van de ene dag op de andere verschijnen, gaat het om een glasvochtloslating.
Dit laatste is ook een banaal leeftijdsgebonden fenomeen, dat bestaat uit het progressief krimpen van het glasvocht, zodat die structuur plots (van de ene dag op de andere) loskomt van het netvlies (het vlies dat de binnenzijde van de oogbol bekleed).
Bij de bijzienden , waar het oog langer is dan normaal, gebeurt dit wederom sneller dan bij de anderen.
Soms kan een slag tegen het oog de uitlokkende oorzaak zijn. Meestal verloopt dit symptoomloos.
Frequent komen er echter storende glasvochtorganisaties (vroegere bindingen thv het netvlies) pal centraal te zitten wat dan wederom leidt tot de typische vlekjes.
Die vroegere bindingen hangen soms nog vast aan het netvlies zodat ze tractie uit op het netvlies (gelukkig meestal tijdelijk),
wat dan leidt tot typische lichtflitsklachten.
Uitzonderlijk kunnen aldus kleine bloedingen (groter bij bloedverdunning !) of netvliesscheuren ontstaan,
wat dan in een tweede tijd tot een netvliesloslating kan leiden.
Dit kon op heden bij u niet aangetoond worden.
Een controle na 1 maand wordt soms gepland, om met zekerheid ontwikkelde netvliesscheuren uit te sluiten.
Die kunnen dan eventueel met laser behandeld worden (vrijwel pijnloos -geen opname nodig) om te voorkomen dat een netvliesloslating zou ontstaan.
Dit laatste zou eventueel chirurgisch moeten hersteld worden.
Indien de zwarte vlekken en lichtflitsen belangrijk zouden toenemen, moet echter eerder een consultatie aangevraagd worden.
Dit moet zeker gebeuren als u een gordijn zou ervaren voor de ogen.
Ontstekingsremmende oogdruppels kunnen voorgeschreven worden in de hoop dat hun effect sneller tot resorptie van de bindingen kunnen leiden (alhoewel dit geen wondermiddel is).
Meer moet je echter hopen dat die oude bindingen door de zwaartekracht uitzakken of door vertering meer doorzichtig worden.
Dit duurt meestal enkele maanden.
Het uitzakken kan echter niet gebeuren als die bindingen nog vasthangen.
Zo wordt verklaard dat bepaalde mensen na vele jaren nog altijd die vlekjes zien. Als je lichtflitsen ziet, vermijd je best bruuske bewegingen !
Bij sommige mensen kan er een centraal defect ontstaan in het netvlies: "macular hole" .
Dit geeft nooit geen netvliesloslating, maar wel verminderd zicht. Als het zicht verminderd naar 3/10 of minder, kan een operatie in een academisch centrum stabilisatie (en soms zelfs enige verbetering met zich mee brengen).
Soms kan de binding loskomen van het glasvocht en op het netvlies blijven hangen.
Dit doet zich vooral voor in het centrum van het netvlies: " maculaire pucker ".
Door verschrompeling kan het netvlies in plooien getrokken worden en kunnen omgevende bloedvaten gaan lekken. Ook dit moet in een academisch centrum geopereerd worden !
TIP: HOE MINDER JE OP DE VLEKJES LET, HOE MINDER LAST !!!